De zomer is in volle gang en het is ondertussen al ruim drie maanden na mijn avontuur in de USA. Hoog tijd voor een update, want de grote vraag is natuurlijk: zijn de effecten die ik eerder vertelde blijvend of zakt het toch wat weg in de loop der tijd? Hoe ga ik om met alle veranderingen? Wat is er eigenlijk allemaal veranderd? En hoe zit het met al die oefeningen die ik moest doen van Cognitive FX, doe ik die nog steeds?
Sinds ik terug ben vlieg ik van het een naar het ander. En dan niet zo zeer in activiteiten, maar meer in hoe ik me mentaal voel. Van momenten waarin ik van de ene verbazing in de andere val met wat ik aankan, tot momenten waar ik me volledig overweldigd voel en niet goed weet waar ik moet beginnen met al die nieuwe mogelijkheden. Eigenlijk is het een grote bal positiviteit met nieuwe mogelijkheden, hoop, energie en weer ruimte voor spontaniteit. Het grappige is dat ik er nu achter kom dat dat dus ook behoorlijk veel kan zijn om in één keer jouw kant op geslingerd te krijgen. In de ruim 7 jaar na mijn ongeval is in de laatste 5 jaar vooral geroepen dat ik moest accepteren dat de restklachten die er waren niet meer weg zouden gaan, dat de enige manier van verbeteren nog zat in het accepteren en beter leren omgaan met. Dat betekende dat ik gedag moest zeggen tegen veel dromen en ik mijn leven een heel andere invulling moest geven dan ik graag had gewild. Ik weet dat er veel mensen zijn die commentaar hebben op dit aspect van de revalidatiezorg. Ik moet toch zeggen dat ik het begrijp. Dit was de kennis die er was over mijn type letsel. Desalniettemin ben ik natuurlijk wel van mening dat de behandeling van mensen met hersenletsel veranderd moet worden. Maar ik zal het mijn behandelaars in elk geval nooit kwalijk nemen want in mijn ervaring waren die erg betrokken en hadden echt het beste met mij voor.
Maar het is nu een andere wereld. Er kunnen weer dingen, wat precies is nog onduidelijk. Ik ben als het ware voor het eerst in het diepe gegooid zonder bandjes.
Eén van de grote vragen is natuurlijk: merk ik nog steeds effect van mijn behandeling bij Cognitive FX? Dat antwoord is heel duidelijk ja. Ik merk iedere dag verschil en het verbetert ook nog met de weken. Had ik het in de vorige blog nog over de hoofdpijn die er dagelijks was, begint dat langzaam een uitzondering te worden. De computer is nog wel een bron van hoofdpijn, alhoewel ik er langzaam ietsjes langer achter kan zitten. En de vermoeidheid uit zich ook in onder andere hoofdpijn. Maar is dat niet het geval dan gaat het eigenlijk heel goed. Pijn vergeet je op de een of andere manier snel, dus eigenlijk vergeet ik al vaak dat het hiervoor zo duidelijk aanwezig was. Qua energie verbaas ik mezelf regelmatig. Ik doe dingen fluitend die hiervoor een hele operatie waren. Even boodschappen tussen andere activiteiten door, geen probleem. Naar verschillende winkels om cadeautjes en andere dingen te kopen, no problemo. Een dag met een groep mensen naar de Pride parade in Berlijn, no hay problema. De keerzijde is dat het soms ineens patsboem op is. Soms vraag ik me af: hoe lang kan ik nog doorgaan?!? omdat ik me ontzettend verbaas dat ik nog niet ben ingestort. Om vervolgens natuurlijk ineens vreselijk moe te zijn, hoofdpijn te hebben en echt te moeten rusten. Over het algemeen lossen een rustige dag en een goede nacht slapen het op en dat is een mega verschil aangezien ik hiervoor het regelmatig moest bekopen met weken rust. De problemen met overprikkeling zijn ook veel (véél) minder en komen vooral om de hoek kijken als ik moe ben.
Training en oefeningen
Nadat ik terug kwam uit Amerika ging ik druk aan de slag met alle oefeningen die ik had meegekregen (voor degene die dit lezen en nog gaan: dit is mijn individuele advies, dit verschilt dus per persoon). Na drie weken de intervallen 5 keer per week te doen, mocht ik dat terugbrengen naar 3 keer per week. De overige twee dagen zou ik dan gaan opvullen met 'normaal' sporten. Ik begon enthousiast met groepslessen, het zijn kleine groepen met veel aandacht voor iedereen zodat je de oefeningen goed uitvoert. Ik was alleen iets té enthousiast. Na 2,5 week hielden mijn hamstrings het voor gezien en waren ze officieel overbelast. Geen sport voor Maria dus. Geen beweging überhaupt in eerste instantie want lopen ging niet zo soepel. Een blessure is natuurlijk altijd balen en het was ook vervelend omdat ik eindelijk een ritme begon te vinden in mijn dagen met alle oefeningen en het sporten. Maar belangrijker was dat Cognitive FX aangeeft dat het heel belangrijk is dat je het sporten en cognitief trainen blijft doen. Ik maakte me dus wel zorgen want het zou me toch niet gaan gebeuren dat de verbeteringen zouden stagneren of erger nog mijn klachten weer terug zouden komen? Tegelijkertijd was het heel duidelijk: ik kon simpelweg niet sporten, het was geen keuze die ik kon maken. Ik bleef mijn cognitieve oefeningen en mijn oogoefeningen doen en sinds afgelopen week mag ik het sporten weer heel rustig gaan opbouwen. Intervallen zullen nog wel even duren aangezien je dan van rustig naar mach 10 gaat en dat vinden de hamstrings niet zo tof. Gelukkig kan ik wel vertellen dat de zorgen niet nodig waren. Ik verbeterde zelfs nog steeds. Wel merk ik nu, na dus meer dan een maand geen intervallen/sport te doen, dat ik iets minder energie heb en mijn hoofdpijn wat sneller op komt zetten. Het kan toeval zijn omdat ik gewoon veel heb gedaan maar omdat het zo goed ging werd ik ook wat lakser met de oefeningen. Ik ben er natuurlijk nog niet (ik denk regelmatig graag van wel) dus de oefeningen zal ik nog wel nodig hebben om me sterker te maken en meer verbeteringen te bewerkstelligen. Ik zal blij zijn als het sporten weer kan, vooral ook omdat het me energieker en sterker maakt. De oefeningen die ik doe voor mijn ogen zijn ook al ruim gehalveerd ten opzichte van de eerste periode nadat ik terug was. Langzaam begint er steeds meer ruimte te komen voor andere dingen in mijn dagen dan alleen oefeningen. De vraag is nu wel, wat ga ik doen met die tijd en hoe bouw ik dingen slim op?
Ben ik nog steeds blij dat ik ben gegaan?
Dat antwoord lijkt me duidelijk. Er is heel veel veranderd en ik ben er ook nog niet, maar mijn leven is zo positief veranderd. Er zijn weer mogelijkheden, er is weer hoop en ik voel me op zoveel momenten weer iemand die 'gewoon' meedoet met de rest van de wereld en dat is fantastisch! Volgende keer deel ik hoe ik mijn tijd nu indeel en activiteiten opbouw!
Comments